نمیدونم چرا و چه عادتی شد که نمیتونم ننویسم.روی یه فرکانسی م که میخوام بگم ولی کسی نیست.اونقد تو استوریای واتساپ نوشتم که اخرش  گفتم الان میگن بابا جان این بچه خله یا چقد از اون کسی ما می شناختیمش فرق داره.چیزایی که نوشتم لحظه هام بودن.مهم نبود کی میبینه کی میخونه کی جواب میده کی میخنده کی چی نمیگه ولی مهم بود و هست که من بنویسم.

امروز فقط برای جلوگیری از اونجا رفتن و باز گفتن اینجا دست به تایپ شدم.یه چیزی داره تو من می جوشه که نمیدونم چی آرومش می کنه.شاید زمان...شاید نوشتن...شاید بودن...