همیشه یه مسئله ای هست که باعث موفقیت میشه.مسبب شم نباشه یکی از عواملش بحساب میاد.اونم فراموش نکردن اصل و ریشست.همین که فراموش بشن یه سری چیزا میاد تو ذهن آدمو میشه اصل.میشه هدف.که قبل اینا حتمن غرور اومده.اعتماد به سقف اومده.اومده که "اصل" عوض شده.بعضی وقتا این "اصل" هدفی بوده که موقع شروع...موقع گذاشتن اون اولین آجر داشتی.اونو گذاشتیو با یه بسم الله شرو کردی و همه چی اوکی پیش رفته.ولی همین که همه چی اوکی شد...یادت میره اون آجر اول و به چه نیتی گذاشتی!؟یادت میره و یهو هدفت میشه یچی دیگه که حتی ممکنه نقطه مقابلش باشه.تو برا نقطه مقابل بسم الله نگفته بودی!؟گفته بودی؟!پس همه چی وایمیسته..یا وایمیسته یا خراب میشه.

واسه ما که خداروشکر خراب نشد.ولی قراره شیش ماهی وایسته.خداروشکر که از یاد رفتم...یادم اومد.

رسالتتونو فراموش نکنین...قرار نیست همیشه برای خودمون زندگی کنیم.شاید برای به اوج رسوندن کسی..چیزی و یا حتی واژه و مفهومی اومدیم.یادمون نره.:)